Ο "Γκουρού" της Τυρόπιτας...!

Δυστυχώς η πλειοψηφία τους, είναι για το πούτσο απλά. Τα περισσότερα απ αυτά λοιπόν, δε φτιάχνουν μόνα τους τα τυροπιτοειδή που πουλάνε αλλά καταφεύγουν στην εύκολη λύση των έτοιμων κατεψυγμένων, ή μή, προϊόντων. Εκτός λοιπόν απο προσωπικότητα δεν πουλάνε φυσικά ούτε ποιότητα. Για να ρίξουν τα κόστη χρησιμοποιούν φτηνά υλικά και οκ, δεν είναι απαραιτητα και βρόμικα, αλλά δεν υπάρχει ίχνος καλής μαγειρικής και νοστιμιάς πάνω τους. Ασε, που δε τα δίνουν και ζεστά. Πουλάς τυρόπιτες ρε μαλάκα, τι κλείνεις το θερμοθάλαμο? Να μη χαλάς ρεύμα? Ρε δε μου γαμιέσαι και σύ και το ρεύμα, γυφτοπρόξενε...Το φαγητό τρώγεται ζεστό δεν είναι σούσι!

...Μου μάθατε όλοι σούσι...το σούσι θα το τρωγα, μόνο αν με πιάναν αιχμάλωτο οι Βιετκόγκ με πετάγανε σε λάκκο με βδέλλες, και είχα να διαλέξω ανάμεσα σ αυτό και σε φίδι ποσσέ! Μη σου πώ ότι θα δοκίμαζα το φίδι μπας και μ αρεσε περισσότερο απ αυτη την αηδία το σούσι, με την ελεεινή σως, απο χολή δράκου του Κόμοντο!

Παίρνεις λοιπόν μια ζαμπονοτυρόπιτα σου χει μέσα μια "φλύδα" γιατι αυτό δεν είναι φέτα ζαμπόν, είναι ακριβώς όπως το λέω, "φλύδα ζαμπόν", και βλέπεις απέναντι, και το τυρί...καλά ντάξ... το τυρί δεν υπάρχει ή έχει εξατμιστεί απ το ξαναζέσταμα μιας εβδομάδας...3,50 ευρώ σου λέει...βάλτο στο κώλο σου ρε μαλάκα, καλύτερα να πάρω ένα κουτί τσίχλες να τις φάω όλες μαζί και τις καταπιώ, μπάς και χορτάσω, πουτάνας γιέ.

Τυρόπιτες τώρα, υπάρχουν 2 ειδών. Οι (γ)κουρού, και οι σφολιάτες, ή με το βιομηχανοποιημένο φύλλο κρούστας αλλιώς!

Στις κουρού συναντάμε συνήθως και σουσάμι (το βρήκαν το κόλπο για να δώσουν λίγη γεύση στον εμετό που πουλάνε) και μέσα τυρί φέτα ας πούμε...ο θεός να την κάνει...φέτα, που είναι σα χύσι καλόγερου που αυτομόλησε στον έξω κόσμο και βάρεσε τη πρώτη του μαλακία σε ηλικία 52 χρονώνε...!!
Η φέτα στις καλές τυρόπιτες φαίνονται τα κομμάτια της, και ναι, λες ότι τρώς φέτα. Τη βλέπεις. Κάποιοι στις κουρού βάνουν τυρί κίτρινο...κάτι σαν γκούντα, ή ένταμ αλλα κι αυτό όπως και το ζαμπόν βλέπεις απέναντι...for the cock κι αυτή

Το μεγάλο δράμα είναι τυρόπιτα σφολιάτα με σουσάμι και με "χύσι καλόγερου". Το χείριστο είδος τυρόπιτας. Φυσικά το φύλλο καταλαμβάνει το 80% της τυρόπιττας και το κάνουν να φουσκώνει κιόλας δραματικά και σε ξεγελούν κάνοντας σε να νομίζεις ότι η γέμιση θα είναι και αρκετή και ωραία...πούτσες...με το πρώτο δαγκαμασίδι, πιάνεις, φύλλο μόνο...πρέπει να φάς τη μισή γιατί κατα ένα περίεργο τρόπο η γέμιση έχει κατρακυλήσει στο πάτο της "κατασκευής", γιατί ο κούριερ, έμπαινε με γόνατο στις στροφές για να παραδώσει το φορτίο στην ώρα του. Άλλο δράμα αυτό...!

Επίσης στις ζαμπονοτυρόπιτες μου τη σπάει τρελά όταν έχουν και σάλτσα...Ρε καραγκιόζο, ρε βιζολαβίζο, δε μας φτάνει το χύσι καλόγερου που βάζεις μέσα, πρέπει να φάμε και περίοδο της μάνας σου που το ονομάζεις σάλτσα πικάντική? τύφλα να χει ο saucer του Ledra Marriot...!
Σου λέει να τους ξεγελάσω με τη σάλτσα να νομίζουν ότι τρώνε πιότητα!

Για να μην σας κουράζω, τα σημεία που θα φάτε καλή τυρόπιτα-ζαμπονοτυρόπιτα-πεϊνιρλι-πίτσα κ.τ.λ., είναι τα παρακάτω...

Άριστον στην οδό Βουλής (φωτό)
Η απιστευτότερη κουρού του πλανήτη, με αγνά υλικά και απίστευτη νοστιμιά. Τρώω εκεί απο 10 χρονών. Όποτε κατεβαίνω κέντρο, δε πα να ρίχνει καρέκλες, δε πα να χιονίζει, δε πα να χει κίνηση, δε πα να έχει στήσει κώλο η Ελεωνόρα Μελέτη στο Σύνταγμα για διακόρευση, και να πάνε τα έσοδα στο Σύλλογο κατά του καρκίνου της πούτσας, δε πα να χουνε πιάσει 10 Γρηγορόπουλους οι μπάτσοι και να τους έχουν στήσει για εκτέλεση με Bren, εγώ θα πάω για τυρόπιτα στο Άριστον.
Τip: πάρτε 2 γιατί με την πρώτη καβλώνεις, με την δεύτερη χύνεις πολύ και μακρυά

Μερακλήδες - Χρήστου Λαδά απέναντι απο εφημερίδα τα "ΝΕΑ". Στενό στη Σταδίου, μετα το Αττικόν (σινεμά)
Η καλύτερη ζαμπονοτυρόπιτα μακράν της Αθήνας. Το ζαμπόν μέσα είναι σε στρώσεις και πολύ νόστιμη σφολιάτα.
Tip: Δεν έχει εύκολο πάρκινγκ εκεί, αλλά θα το παράταγα με αλάρμ στη μέση της Σταδίου και στ αρχίδια μου.

Μαμ- Σοφοκλέους. Πριν το παλιό Χρηματιστήριο.
Πολύ καλή κουρού πάει να μιμιθεί του "Άριστον", αλλά τρώγεται άνετα, αξιοπρεπέστατη!

Βελανιδιά Χαλάντρι-Πλατεία
Ο μόνος λόγος να σταματήσεις στο Χαλάντρι, είναι αυτός, αλλιώς, ούτε ωραίες γκόμενες έχει και μένει και ο Παπαδάκης εκεί...Ποτέ δε συνάντησα, περνώντας απο κει, γκόμενα, που να άξιζε να τρακάρω ή να σταματήσω και να ανάψω τσιγάρο για πάρτη της.
Πολύ καλή ποιότητα σε όλα τα είδη και πολλές διαφορετικές και ασυνήθιστες γεύσεις όπως...Μελιτζανόπιτα, Μπέικον 3 τυριά, "Η πίτα του σκίουρου", (στο κεντρικο μαγαζί -έχει 2- έχει μια βελανιδιά εκεί, (ίσως να είναι και πλάτανος), αλλά σκίουρος πουθενά...Ομελέτα λουκάνικο (σε μορφή πίτας δλδ...λολ) και διάφορες άλλες πίτες με ανύπαρκτα ΑLIEN υλικά, όπως κολοκύθια, κασέρι με κιμάδες, παντόφλες με κάλτσες...κτλ! Και όλα αυτά σε μεγάλες ποσότητες παραγωγής των!

Παππούς ή Μπάρμπας (λόγω ηλικίας) Παγκράτι - Πλατεία, μετά τη στροφή Laguna Seca ή θανατηφόρο -S-άκι.
Ο μπάρμπας είναι εκεί μέχρι το πρωί, και τον ψιλοπαίρνει (υπνάκο, όχι πούτσο ηλίθιοι...), στην καρέκλα μέχρι να του χτυπήσεις το τζαμάκι με το κέρμα. Έχει απ όλα. Σχετικά καλούτσικη ποιότητα, πρέπει να προσέξει τη μεζούρα της γέμισης, είναι λίγο low, όπως επίσης τη λαδίλα, που σου μένει σε δάχτυλα και έντερο. Κατα τ άλλα ωραίο φύλλο αφράτο, τρώγεται.
Tip: φάτε μόνο ένα κομμάτι. Παραπάνω θα σας κάτσει. Ή πάρτε και μια coca!

Παραδειγματα προς αποφυγή, δια παντώς, ακόμα και σε περίοδο Κατοχής!

Everest! Μπορεί να αποτέλεσε το παράδειγμα εμπορικής ιδιοφυίας στα νάιντις, για επιχειρήσεις του είδους δίνοντας μια άλλη διάσταση στο τομέα του φαστ φούντ, αυτό δεν εμπόδισε την ποιοτητά του να είναι επιεικώς για το πούτσο. Τα σάντουιτς άνοστα, και τα τυροπιτοειδή τίποτα το ιδιαίτερο. Θα μου πείς το αγοραστικό του κοινό, αποτελούταν/λείται μέχρι σήμερα, απο νυκτόβιους, σκουπιδιάρηδες, μπάτσους, ξενύχτισμένες παρέες με ξερνόμενες γκόμενες πάνω στα ακριβά τους Gucci, και wannabe boem νεόπλουτους που τις συνοδεύουν, συν όλους αυτούς που θέλουν να καταντήσουν σαν τους απο πάνω. Οπότε μάλλον καλό έκανε. Να αποκτήσουν χοληστερίνη και να ψοφήσουν σε κάνα Άγιο Σάββα!
Το μεγαλύτερο hit ο "τόνος μαγιονέζα", κίνησε την περιέργεια του κάθε μαλάκα Έλληνα να γίνει φαν, ολόκληρου του μενού του, συμπεριλαμβανομένου και εμού. Πάνω απ όλα ειλικρίνεια. Έχω φάει αρκετές φορές εκεί, με τη διαφορά ότι πάντα παραπονιόμουν με τη μπουκιά στο στόμα γιατί το "Άριστον" να μην είναι 24/7, και όχι να λέω σα μερικούς συντρώγοντες, "πωωω, γαμάει" το σάντουιτς με άμπακα και αγλέορα μέσα! Άλλο ποιότητα κι άλλο ποσότητα, βλάχοι γαμώ το κατοχικό σας σύνδρομο.

Γρηγόρης η στάση του Νίκα, κι όχι της γεύσης, ηλίθιοι διαφημιστές...!
Να καεί πρέπει το μπουρδέλο αυτό που μαζί με τη τυρόπιτα που παίρνεις, σου χουν πάνω κολλημένα τα καμμένα λίπη απ τα ταψιά τους, οι βλαχοτελώνηδες...αντι να βάλουν τα αλβανά υπαλληλάκια τους να ξήσουν τη γράνα, τη μούργα, τη μάκα, απ τα ταψιά λες και ταίζουν σομαλούς πειρατές σε αιχμαλωσία, γαμώ τη μάνα τους.

Τώρα ξέρεις....Καρατζαφέρης! plox plox

Ασε μας ρε Μάνα...Vol.1

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να αγαπάμε περισσότερο απ τη μάνα μας, όσο παράξενη κι αν είναι, όσο κι αν φωνάζει όσο κι αν μας σπάει τα νεύρα, όταν θα είσαι κάπου μακριά της και θα τη φέρεις στο νού σου, ταυτόχρονα θα την πάρεις ένα τηλέφωνο, ή απλά θα την σκεφτείς με νοσταλγία. Το ουδείς αναντικατάστατος δεν ισχύει στη περιπτωσή της. Γι αυτό και της αφιερώνω τη παρακάτω ανθολογία με ατάκες που λένε όλες ο μάνες του κόσμου....

- άντε σήκω, να πας σχολείο/δουλειά- θα αργήσεις! (Τι είσαι 9 τι είσαι 35, αυτό ακούς κάθε
πρωί!)

- κοιτα να ντυθείς σωστά, βάλε και κανα παντελόνι της προκοπής, σ εχω βαρεθεί μ αυτά τα τζίν! - μπας και βρείς και καμιά κοπέλα - οι φίλοι σου σα και σένα ντύνονται? - δεν είδες το Γιώργο προχτές, τι ωραία που ήταν ντυμένος? Ε μα βέβαια τα λεφτά τα πετάμε στα σπορτέξ!

- Πάρε ομπρέλλα γιατί αν βραχείς και κρυώσεις, εγώ θα τη πληρώσω μετά!

- Θα φάς? να σου βάλω? θες σαλάτα? (Μετά απο 12 ώρες δουλειά, σε ρωτάει αν πεινάς..)

- Πες και καμιά κουβέντα, όχι σα τον αδερφό σου, που έρχεται τρώει χέζει κάνει μπάνιο και ξαναφεύγει. (Μπορείς να τον λές Κάιν)

- Βρήκες δουλειά? μπράβο αγόρι μου. Πόσα θα παίρνεις? Και που είναι?

- Σε απέλυσαν? Τι έκανες πάλι? Εμ, αμα κάθε βράδυ πας στο μπαρ, με τι μυαλό να πάς για δουλειά την άλλη μέρα...αλλά δε φταίς εσύ, αυτή η ξεβράκωτη που σε έχει βάλει κάτω απ τα φουστάνια της.

- κλείσε το τηλέφωνο, μιλάς 2 ώρες (ένα τέταρτο υπολογίστε), άντε με πήρε και η Μαίρη και πρέπει να την πάρω πίσω. (υπολογίστε 3 ώρες)

- Τι είναι αυτό που βλέπεις...?!?! Δε βλέπεις Ζούγκλα? βάλε έχει μια μάνα που έχασε το γιό της στα χαρτιά.

- Δε θα βγείς απόψε? μπράβο καλά κάνεις. Να κάνεις και λίγη οικονομία...άλλωστε όλη σου η ζωή είναι μπροστά σου.

- Άντε να κοιμηθείς, χτές ξενύχτησες και θα σαι κουρασμένος.

- Καπνίζεις πάλι? κόφτο βρε αγόρι μου, θα χαλάσεις την υγεία σου!
(και hardcore mode)
- Καπνίζεις? Μπράβο πουτσαρόπαιδο. Ο καρκίνος θερίζει λένε στις ειδήσεις!

Μετά απο κλάσιμο...
- Είσαι και πολύ μαλακας, μα που έμοιασες?

- Δε σ αρέσει το φαγητό? Να πας σ εστιατόριο...

- Πάλι μπάμιες ρε μάνα?
- Ναι γιατί, χτες έφαγες μπριζόλα, προχτές μακαρόνια, φάε και κάτι υγιεινό.
- Ας έκανες φασολάκια.
- Δεν είναι η εποχή τους τώρα! (Ρούμπωμα κανονικό)

- Σεντόνια άλλαξες σπίτι σου?
-Όχι
- Καιρός είναι, λέρα θα χουν πάνω.

- Που είναι το τζίν μου?
- ποιο αυτό με τα σκισμένα κωλομέρια?
-Ναι
-Το πέταξα!
- όχι, γαμώ τον αντιχριστό μου...!!!
- σιγά μη τ άφηνα, να μας κοροιδεύει η γειτονιά?

- Σιδερωσέ μου αυτή τη μπλούζα ανάποδα να μη χαλασεις τη στάμπα.
- Δε σιδερώνω ανάποδα γιατί τσαλακώνει όταν θα είναι ετοιμη να τη διπλώσω, μη φοβάσαι, θα στην προσέξω.
(Το αποτέλεσμα παίζεται)

- Δε μου λες αυτό το μπουφάν θα το φοράς για πολύ ακόμα?
- ναι γιατί?
-πιάνει χώρο στη ντουλάπα

Βρε καλώς τα παιδιάαα!
χλαατς σφαλιάρα... (Μητέρα φίλου μου, την πρώτη φορά που γύρισε το πρωί σπίτι!)

Σε γάμο
- Ρε μάνα...τι μουνάρα αυτή η 2η ξαδέρφη μου, απ το χωριό?
- Έλα τώρα, τελείωνε κι άστα αυτά. ντροπή!
- Γιατί ρε μάνα, 2η είναι!
- Είσαι καλά να βγάλετε κάνα μόγγολο
- Δεν είναι απαραίτητο αυτό, ένα πήδο θα της ρίξω.
- Σκάσε ηλίθιε, τόσες κοπέλες υπάρχουν τη βλαχάρα θες εσύ?
- η κότα απ το χωριό που μας στελνουν όμως είναι καλύτερη!
-σκας τώρα ή θα το πώ στον πατέρα σου?
-καλά πάω να της τη πέσω.
- δε θα πας πουθενα, γιατί θα ξεφωνήσω και θα μας ακούσει όλος ο κόσμος, κωλοπαιδαρά.

- Ρε μάνα πάλι το "έχεις πακέτο" βλέπεις, μετά πέφτεις σε κατάθλιψη. Άλλαξέ το, έχει καγκουρά στο ΣΚΑΙ
- Ρε α να χαθείς αναίσθητε, σιγά μη δώ τις δεντρογαλιές στο ΣΚΑΙ. Παναγία μου, μπρρρ ανατρίχιασα.

- Ο πιό ωραίος άντρας της εποχής μου ήταν ο Κώστας Πρέκας, ο Κούρκουλος και ο Φωκάς!
- Στο Βυζάντιο?
- α να χαθείς σαχλέ.

- κάποια στιγμή που θα χεις χρόνο, θέλω να με μάθεις να χειρίζομαι το βίντεο. θέλω να γράφω τον Χαρδαβέλλα.
- Να σε μάθω πιάνο καλύτερα?
- Βρε ηλίθιε, γιατι το πήρα τότε?
- διάβασε το manual.
- Τι ν αυτό?

Ταξίδι.
- λοιπόν φεύγουμε. Όπως είπαμε, φαί έχει στο ψυγείο, τα μπιφτέκια, και το σουφλέ. Όταν βγαίνετε να κλείνετε τα φώτα κα ιτην τηλεόραση. και προς θεού προσέχτε το θερμοσίφωνα. Την άλλη φορά το ξέχασε ο προκομένος ο αδερφός σου και τα νερά έφτασαν στη Συγγρού. Κλείσε καλά το σπίτι με το κλειδί ασφαλείας, ξέρεις ποιο είναι? Αυτο το μακρύ. Κοιτα με, στο βάζω εδώ να το βλέπεις και να το βρείς εύκολά. Τα φώτα και τα παντζούρια στο μπαλκόνι, όπως είπαμε, ε?
(όλα αυτά στη πόρτα, κρατώντας τη βαλίτσα)

- Μα γιατί δε πάμε απο Κηφισίας, που ο δρόμος είναι καλύτερος και έχει και φώτα? Τι μας πας απ τα στενά...

Στο Ταξί (απο Σύνταγμα)
- Ν. Σμύρνη πάμε απο Συγγρού, θα στρίψουμε στου ΦΙΞ, και θα πάμε απο Φρατζή...
Ο ταρίφας στα αρχίδια του, δε στρίβει στου ΦΙΞ.
-Μα ανθρωπέ μου σου είπα απο ΦΙΞ!
-Συγνώμη κυρά μου θα μου πείς τη δουλειά μου?
- Ακριβώς, σταμάτα να κατέβουμε.
(φυσικά δε πληρώθηκε κιόλας...)
-Είδες τον αλήτη, γι αυτό δε τους χωνεύω
(ούτε εγώ)

- Πήγαινε σε παρακαλώ στο Σούπερ Μάρκετ και πάρε μου μια κρέμα γάλακτος Morfat.
Τι είναι αυτό που πήρες?
- ΦΑΓΕ το ίδιο είναι.
- Ωραία, ξαναπήγαινε λοιπόν γιατί δεν είναι το ίδιο...

- Καλώς τον. Άντε βγάλ' τα παπούτσια σου και πλύν τα χέρια σου.
- Καθαρά είναι.
- Ναι, οδήγησες τη μηχανή, έπιασες λεφτά, έπιασες κλειδιά, έξυσες και τ απαυτά σου και θα πιάσεις το ψωμί τώρα?
- Ναι, δικό μου δεν είναι το ψωμί?
-όχι, ξέρεις το πιάνουν κι άλλοι!
- άντε ρε, ποιοί να τους γνωρίσω?
- Πήγαινε πλυσου σε παρακαλώ κι ας τις εξυπνάδες.

-Χαμήλωσε τη τηλεόραση, πάω για ύπνο. Άντε και σύ σιγά σιγά. Μη ξενυχτήσεις πάλι. Έχεις και δουλειά αύριο. Δευτέρα είναι, το ξέχασες?
-Προσπαθώ...
(στραβομουτσούνιασμα και παει για ύπνο τελικά)

Ταξίδι. Προς Κέρκυρα. Κάπου κοντά στο Χαϊδάρι.
- Πωω, όχι γαμώτο το ξέχασα. Νίκο, γύρνα. Ξέχασα το ταψί για το φούρνο σπίτι.
Διαμαρτυρίες απ όλους και προσπάθεια εύρεσης λύσης.
- Μα δεν έχει στην Κέρκυρα να πάρω άλλο, μόνο αυτό χωράει και με βολεύει.
Μα ρε μάνα, ρε καλη μου ρε χρυσή μου...
-Δε πειράζει και είχα σκοπό να φτιάξω γιουβέτσι με το αρνάκι του θείου...και γαλακτομπούρεκο που σας αρέσει...άσε τις πίττες με ανοιχτό φύλλο...
Ενός λεπτού σιγή!
-Ε, μπαμπά, γύρνα...

Μάνα φίλου μου, απ το μπαλκόνι, και μεις απο κάτω.
Γιώργοοοο, άντε να πάρεις ψωμί.
-Τι λε ρε μάνα εμείς πάμε για μπάλα τώρα!
- ακούς τι σου λέωω
- Παράτα μας μωρέ
- Ουσταδιάαολο, φτού σας ρεμάλια...
...και η ροχάλα σκάει στο πεζοδρόμιο δίπλα μας. Μας έφτυσε κανονικά μιλάμε...!!!

Μάνα φιλου μου προσπαθεί να τον ξυπνήσει επειδή πήγα να τον πάρω να πάμε για μπάλα.
Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...Στάμο...
ΣΤΑΑΑΑΑΜΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!
Ξυπνάει μιλάμε, έντρομος... - τι είναι ρε μάνα?
και κείνη ήρεμη παρά την γκαρίλα. Σήκω, ήρθε ο Δημήτρης...

Μάνα φίλου μου.
-Γειά σας, τι κάνετε, ο Κώστας είναι μέσα?
- Ο Κώστας διαβάζει και σε παρακαλώ πολύ να τον αφήσεις ήσυχο.
-Μα μου είπε να περάσω να τον πάρω να πάμε για μπάλα.
- Ο Κώστας, δε θα ρθει. Μα καλά εσύ σπίτι δεν έχεις? Δεν έχεις διάβασμα?
- Όχι διαβάζω στο ημίχρονο.
- Α, λέμε κι εξυπνάδες, κάτσε να βρώ τη μάνα σου στο σχολείο, να της τα πώ...

Μάνα γκομενάς μου, στο τηλέφωνο.
- Ναί?
- Γειά σας ο Δημήτρης είμαι , είναι εκεί η ...
- Μπά, δε ντρέπεσαι να παίρνεις τηλέφωνο, μετα το χαστούκι που της έριξες?
- Έχετε δίκιο ζητώ συγνώμη, αλλά μου είπε κάτι πολύ χοντρό.
- δηλαδή τι σου είπε?
-Κάτι για τη μάνα μου.
- Τότε καλά της έκανες. Για έλα στο τηλέφωνο εσύ...!
(σοβαρά τα πράγματα)

-Τι θα γίνει θα είσαι για πολύ ακόμα στο κομπιούτερ, θα χαλάσεις τα μάτια σου, κι όχι μόνο αυτό είσαι και σε κομπιούτερ στη δουλειά δε βαρέθηκες?

...καβαλα παν στην εκκλησιά...!

Εδώ και μια 20ετία σχεδόν χρησιμοποιώ μηχανή για τις μετακινήσεις μου, κυρίως για τη δουλειά μου, που δυστυχώς είναι μακρυά απ το σπίτι μου. Μένω κάπου στα νότια της Αθήνας και η δουλειά μου είναι αρκετά βορειότερα. Όπως καταλαβαίνετε διασχίζω την Αθήνα απ άκρη σ άκρη.

Μ αρέσει η μηχανή. Μ' αρέσει να οδηγάω δε τη βαριέμαι, άλλωστε με καλό καιρό, είναι ωραία να ξεκινάς τη μέρα σου με μιά βόλτα, έστω και για να πας στη δουλειά σου. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Ξυπνάω κιόλας. Και ίσως και οι περισσότεροι που οδηγούν μηχανή.

Το πρόβλημά μου αυτή τη φορά, είναι οι οδηγοί αυτοκινήτων και γενικά η συμπεριφορά τους στην οδήγηση. Όχι όλοι βέβαια. Υπάρχουν καλοί και κακοί και στις δύο πλευρές.

Η διαφορά των οδηγών αυτοκινήτων με τους μοτοσυκλετιστές είναι πως οι ΟΑ, είναι λίγο πιο πετσάκηδες σε σχέση με τους ΟΜ. Και περιλαμβάνουν κάθε καρυδιάς καρύδι. Απο "γυναίκες", έως ψιλοχοντροπαραπλήγες, γέρους και διάφορα φρικιά τσι κενωνίας.

-Τι?!? μηχανή θα πάρεις?! Δεν είμαστε καλά. Μόλις πάρεις το πτυχίο σου θα σου πάρω αυτοκίνητο.

-ΜΑ...

-Ακουσες τι είπα?...τέλος! Θα πα να σκοτωθείς πουθενά με τη σκοτώστρα, έφτυσα αίμα να σε μεγαλώσω και να σε κάνω άθρωπα. Αυτοκίνητο. Να είσαι ασφαλής, και να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδυα.

Ο διάλογος αυτός, είναι η απαρχή της κακής συμπεριφοράς των ΟΑ. Αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς γιατί ξέρουν ότι και να τρακάρουν έχουν ελπίδα, δε τελειώνουν όλα. Οι γονείς είναι φυσιολογικό να αντιδρούν, δεν τους κατηγορώ. Είναι λόγω άγνοιας και επειδή έχουν γνωρίσει τουλάχιστον ένα περιστατικό θανάτου με μηχανή γνωστού τους.

επίσης η γνωστή σε όλους ατάκα "δε φοβάμαι εσένα αλλά τους άλλους" είναι ακόμα μια γροθιά στο στομάχι. Μ αυτή τη λογική πρέπει να μπούμε σε γυάλα!

Οι ΟΜ όμως, άν και αυτοδίδακτοι οι περισσότεροι, - σχολές για μηχανές δεν υπάρχουν- ξέρουν ότι η μηχανή δε σηκώνει μαλακίες και ανεμελιές. Έχουν τα χέρια στο τιμόνι και τα μάτια στο δρόμο. Και μέχρι κάποια ηλικία θα κάνουν και θα πληρώσουν τις μαλακίες τους, λίγο ή πολύ, ισως ναι, ίσως όχι, όμως τον κίνδυνο θα τον γνωρίσουν σίγουρα! Αν δε τον σεβαστούν οι ώρες τους είναι μετρημένες!

Οι δυσκολίες στο δρόμο που συναντάει ο ΟΜ, είναι εντελώς αντίθετες μ αυτές του ΟΑ. Ο ΟΜ, πρέπει να ξέρει πως να φρενάρει στο εκάστοτε οδόστρωμα, που δεν είναι πάντα το καλύτερο στην Ελλάδα. Ο δρόμος καθρέφτης είναι άγνωστος στους ΟΑ. Τι εννοούμε καθρέφτη? Οτι και στεγνός γλυστράει, δε μπορείς να πλακωθείς στα φρένα, όσο ζεστά κι αν είναι τα λάστιχά σου, επειδή θα μπλοκάρει ο μπροστινός τροχός και αν σου φύγει δεξιά ή αριστερά το τιμόνι, έπεσες. Να σημειώσω για όσους δε ξέρουν ότι η μηχανή σταματάει με μπροστινό, επειδή η ορμή της ταχύτητας μεταφέρεται μπροστά. Εκτός κι αν έχεις ABS. Ο ΟΑ, δεν έχει αυτο το πρόβλημα, φρενάρει το ίδιο καλά και σε στεγνό και σε βρεγμένο, έχοντας ή μη ABS.

Πέρα απ το φρενάρισμα, υπάρχουν ένα σωρό διαφορετικές δυνάμεις φυσικές ή τεχνητές, που πρέπει να ξέρεις να ελέγχεις, ώστε να είσαι ακόμα πιο ασφαλής πάνω στη μηχανή, πράγμα που σε κάνει να την ελέγχεις συχνά και να την συντηρείς όσο καλύτερα γίνεται. Η επικινδυνότητα της μηχανής, καταστά την αξιοπιστία της επιβαλλόμενη.

Ταυτόχρονα με όλα αυτά ο ΟΜ, δεν ακούει μουσική, δε τρώει τυρόπιτα, δε πιάνει τα μπούτια της καλής του, (στα φαναρια οκ), δε ξύνει τη μύτη του, τα παπάρια του, δε βάφεται, δεν μιλάει με τον συνεπιβάτη σε επίπεδο 3ου παγκοσμίου πολέμου, δε προσπαθεί να μάθει στο γιό του, να παίρνει μόνο ένα σοκολατάκι, κι όχι 2ο όσο κι αν το θέλει, δε ψάχνει να βρεί το CD της Κοκκίνου ανάμεσα σε ένα σωρό cd στο ντουλαπάκι, και δε μιλάει ποτέ στο κινητό.

Το τελευταίο απ τα παραδείγματα παραπάνω, είναι κάτι που με βγάζει απ τα ρούχα μου, ειδικά όταν γίνεται στην αριστερή λωρίδα, και με ταχύτητα 50χλμ/ω!
Αυτός ο σταρχιδισμός των ΟΑ, να νομίζουν ότι ο δρόμος τους ανήκει, κι ότι οκ, "δεν έγινε και τίποτα για να με βρίζεις ρε φίλε", αποτελεί μάστιγα στους Ελληνικούς δρόμους. Επίσης οι κάθε λογής νεόπλουτοι με τα SUV, ή θα τρέχουν σα μανιακοί, ή θα είναι αριστερά στη Κηφισίας με 60 χλμ. και θα πατάνε τη διαγράμμιση και λες... " να περάσω τώρα, ή θα του φύγει το τιμόνι και θα με σκοτώσει η μαούνα. Μα τις χίλιες πίπες, που στον πέο, παρκάρουν τούτα τα σκατά!
Α σιχτίρι δλδ, το 80% όλων αυτών αγοράζουν SUV, όχι για να πάνε για κυνήγι, ή για σκί αλλά για να χωράνε μέσα 3 οικογένειες, ή μια μαλακοπαρέα να πάνε για παϊδάκια στα Καλύβια, και να χωράει μέσα το μισό Σκλαβενίτη, της εβδομάδας, ή να είναι ακόμα πιό ασφαλής, απο άλλους οδηγούς. Είναι οι χειρότεροι οδηγοί, μαζί με τους γέροντες, τις γυναίκες και όσους φορούν καπέλο και οδηγούν. Προσέξτε το και θα δείτε ότι όσοι φορούν καπέλο, είναι συνταξιούχοι απ τα 35 που πάνε να φτιάξουν το θερμοσίφωνο στο εξοχικό τους. Και οδηγάνε χειρότερα απο Ινδό φακίρη. Που να μπουν 10 Αλβανοί μέσα και να χέσουν στο νεροχύτη τους γαμώ...

Eπίσης οι ΟΑ που μπαίνουν στο Λεωφορειόδρομο. Ρε γαμημένε γιέ της μπουτάνας, γιατί κλείνεις το δρόμο σε όσους πανε με λεωφορείο, δεν έχουν ψυχή αυτοί, δεν είναι άνθρωποι να θέλουν να πάνε λίγο γρήγορα στο σπιτάκι τους? Οι ΛΦδρομοι είναι μόνο για δίκυκλα, ασθενοφόρα, και λεωφορεία. Α και Ταξί, ξέχασα! Θα πούμε και γι αυτούς περιμένετε...μπαίνει που λες στον ΛΦΔ ο γιωταχής, μιλάει στο κινητό, ψάχνει για πάρκιν μετο πάσο του, ψάχνει τα νούμερα, ή στην χειρότερη τον έχει παρει ο ύπνος και παραπέει πατώντας και τη διαχωριστική. Ενώ οι υπόλοιποι ΙΧδες, είναι μαλάκες...μπαίνεις ρε μλκ στο ΛΦΔ, κάνεις τη παρανομία κάντην να αξίζει τουλάχιστον, πάτα το γκάζι σου, σκατίμπετο του κερατά. Η τροχαία φυσικά ανύπαρκτη, σε 2-3 σημεία είναι στην Αθήνα, λες και είναι ΖΑRA. Tο μουνί της μάνας τους κι αυτών. Μόνο απο κλήσεις που θα έκοβαν για μαλακισμένη οδήγηση, η Ελλάδα, θα ήταν η πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Να απο που θα βγεί το έλειμα. Στο ΥΟ ακόμα τρίβουν...

Οι ταξιτζήδες τώρα οκ, πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Ο νόμος λέει, ότι μπορουν να κινούνται στον ΛΦΔ για να πάρουν κούρσα. Μονή. Όχι διπλή και τρίδιπλη όμως μετά πρέπει να πανε απ τις άλλες λωρίδες. Στ αρχίδια τους. Μόνιμοι κάτοικοι ΛΦΔ. Που να τους καεί ο φούρνος και το GPS, άντε μη τους το βάλω στο κώλο καμιά ώρα. Άσε που πλακώνουν τα φρένα μόλις δουν πορτοκαλί, κι ας έχουν 1χλμ απόσταση απ το φανάρι...

Άλλη ομάδα υψηλού κινδύνου είναι οι Εργολάβοι. Έτσι τους λέω. Οδηγούν αυτοκίνητα 15ετιας τύπου, station wagon, σε κατάσταση "πάτησα νάρκη στο πόλεμο του Βιετνάμ" αλλά είμαι γερό σκαρί, μάρκας Τοyοτα, Volvo, Nissan, Misousvysi, διάφορα άλλα με λαμαρινόσουστες και καρότσα, και περιλαμβάνουν επαγγέλματα όπως... υδραυλικοί, ελαιοχρωματιστές, κλειδαράδες, οικοδόμοι, γύφτοι με πατάτες, γύφτοι καρεκλάδες, γύφτοι παλιατζήδες και μαύροι μετανάστες που κουβαλάνε ντάνες τα cd της Βανδή για διανομή στα αραπάκια στις καφετέριες όλης της Αθήνας. -Τέλει Μπαντί ντο γκαινούργκιο? -Ντε τέλει ρε μπαληγκάρι, γκαμώ τη μποτσουάνα μου, είσαι ο δέκατος που μου τη πέφτει στο γαμω καφέ, που κάθησα. Συμπαθείς βιοπαλαισταί, αλλά παρκάρουν όπως να ναι και όπου να ναι, και στο δρόμο δε διαφέρουν απο σκούνα στο Αιγαίο. Μολις είσαι πίσω τους, αρχίζεις τα περα δώθε σα μποξέρ ώσπου, να σε δούν μέσα απ τις σκαλωσιές και να σου δώκουν χώρο.

Οι φορτηγατζήδες, απλά respect.

Γκόμενες. Τι να πώ τα ξέρετε.
Μπροστά απ τη Βουλή...
- Συγνώμη, αυτή είναι η προέκταση της Συγγρούουου?
- Ναι, Πανεπιστημίου λέγεται.
- Για Μπουρνάζι πως βγαίνει απο δώ?
- Πάρκαρε εδώ κάπου και παρε το Μετρό...
- Έχει παρκινγκ στο μετρό?
- Ναι, για τρένα!
- Α να χαθείς σαχλέ...
- :|

Παραδόξως οι μόνοι που δεν ενοχλούν είναι οι κάγκουροι. Μπορεί να τους χλευάζω για το "κολλημά" τους, αλλά στο δρόμο ποτέ δεν είχα πρόβλημα μαζί τους. Πάνε στη Βούτα ή στα λιμανάκια κάνουν τις κόντρες τους και thats all, μετά μένουν απο turbo και ουράνιο!

M' όλους αυτούς που λέτε τσακώνομαι κάθε μέρα και εκτονώνομαι, και ευχαριστώ που υπάρχουν για να βλέπω πόσο οδηγάρα είμαι εγώ... :P

Ε, και οι ΟΜ, δε πάνε πίσω απο κατηγορίες...

Couriers
Σφήνες δίχως αύριο απ τα δεξιά, διαγωνίως, οριζοντίως, καθέτως, αέρος. είναι πιο έυκολο να πετύχεις μύγα παρά αυτούς. Τρέχουν για το μεροκάματο κι αυτοί αλλά το γαμάνε εντελώς. είναι επικίνδυνοι για τους ίδιους κυρίως, Είχα δεί έναν, σε παπί κουβάλαγε προφυλακτήρα αυτοκινήτου, μίλαγε στο κινητό και έτρωγε και τυρόπιτα, πως στο πούτσο το έκανε αυτό... ?

Vespaκηδες
άκακοι οδηγοί, φιλήσυχοι και ρομαντικοί, απολαμβάνουν τη βόλτα τους πάνω στη Laverda τους, κάθε ωραίο ανοιξιάτικο πρωινό.

Μεγαλοscooterάκηδες
Ανυπόφοροι, φιγουρατζήδες, και γενικά φλώροι. Με τα πρώτα κρύα, φοράνε κουβέρτα, που τη δένουν στη ποδιά και χώνουν μέσα τα πόδια τους. Οι κάτοχοι της μπούρδας της BMW με το σκέπαστρο κι αυτοί μέσα σ αυτούς είναι. Πιάσανε 2 δεκάρες στα χέρια τους, και επειδή βαρέθηκαν τη Μερτσέντα του πατέρα τους, αγόρασαν αυτόματο scooter - γκάζι-φρένο, και περνιώνται για πολύ οδηγάρες. Στραγκαλίζουν το γκάζι στα φανάρια και φεύγουν πρώτοι σα πορδές επειδή είναι και πολύστροφα αλλά μετά τρώνε χώμα απ τους endurάδες. Γενικά τους αντιπαθώ επειδή θεωρώ ότι μηχανή χωρίς ταχύτητες και συμπλέκτη, είναι σαν ωραία γκόμενα με πλακάτο στήθος. Θα μου πείς, μπορεί να έχει ωραίο κώλο. Αυτή όμως είναι μια άλλη κουβέντα.

Εντουράδες - Μοταρντάδες
Η κατηγορία που ανήκω. Η ιστορία της Εντουροσύνης στην Ελλάδα, ξεκινάει κάπου στη δεκαετία του 70 και 80 με τις ψηλοκάβαλες θεές που λόγω του πολυμορφικού χαρακτήρα τους και των ψηλών τους αναρτήσεων, έδεσαν τόσο πολύ με τις πόλεις τα νησιά και τις ραχούλες, αυτού του κακοτράχαλου τόπου, όσο πουθενά στον κόσμο. Συνώνυμες με τσαμπουκάδες, ληστείες, επεισόδια, τρικάβαλες σκανταλιές και γενικά άπειρες βόλτες και ταξίδια. Δεν είναι τυχαίο που σε ένα φανάρι στην Ελλάδα μπορείς να δεις, ένα ΧΤ του '84, ένα του '95, ένα του '06 ταυτόχρονα και όχι σε ράλλυ αντίκα.
Γενικά μοιάζουμε με τους couriers, ως οδηγοί. Παράτολμοι πολλές φορές, φιγουρατζήδες του skill όχι για μόστρα (κοιτάτε τι ωραία μηχανή έχω), πολλές σούζες, παντιλίκια και νευρική οδήγηση, σε καθημερινή βάση, έστω και για ένα πεντάλεπτο.

Streetάδες.
Το βαρύ πυροβολικό. Λάτρεις της ταχύτητας και του κινδύνου πολλές φορές. Στις πόλεις δε τους παίρνει για πολλά λόγω χώρου. Αισθάνονται σαν ταύροι σε υαλοπωλείο. Αλλά στην Εθνική μη τον είδατε τον Παναή. Θα σκάσουν τις γκαζιές τους για να ξεβουλώσουν τα Γιοσομούρια, και να κλασουν πάνω τους τα γυναικόπαιδα. Ασχολούμενοι απο μικροί με το άθλημα έχουν περάσει σχεδόν απ όλα τα είδη μοτοσυκλετών και το έχουν γενικά...πάνω απο 100 άλογα στο δεξί χέρι, θέλουν οδηγό με περγαμηνές! Αν όχι θα τον στείλουν στο διάολο...!

Ότι κι αν οδηγούμε ας προσπαθούμε να το κάνουμε σωστά, δε χρειάζεται να ρισκάρουμε για να παμε στη δουλειά, για να παμε σε ένα γλέντι, σε ένα μακρυνό μέρος. Ας απολαύσουμε το ταξίδι, και όταν αποφασίσουμε να κρεμάσουμε το κράνος, πατώντας στα πόδια μας, μόνο τότε δικαιούμαστε να λέμε ότι υπήρξαμε καλοί οδηγοί.

Το Δέντρο που Πληγώναμε...έγινε στάχτη!

Δε πειράζει. Έτσι. Στα σκατά. Και πιό βαθειά!

Για τους γαμόσπιτους τι να πεί κανείς? Να αρχίσω να βρίζω πολιτικούς?

Δεν θα με διαβάσει κανείς? Τι, να γίνω γραφικός? Ποτέ!

Αυτό που έχω να πώ για τις πυρκαβλιές, είναι ότι φταίμε και μείς. Δε μπορεί ρε φίλε να παγαίνεις και να χτίζεις μέσα στα δέντρα και να μη ρίχνεις ούτε μια «αποψίλωση» που λέγαμε και στο στρατό (ξεχορτάριασμα), να μη έχεις μια μάνικα χοντρή σα βοιδόπουτσα και να μου χεις το λαστιχάκι αγορασμένο απ το Jumbo, μαζί με τη πλαστική πισίνα του γιόκα σου.

Και ξέρεις καλοδιπλωμένο γύρω απ τη βάνα στο μπαλκόνι, να καταβρέχουμε το απόγευμα που θα κατουρήσει ο μπούλης, ή ο μπούμπης...(παιδί ή σκυλί δηλ.). Αχ, ξέχασα να ποτήσω το βασιλικό (με σκόρδο?)...Γύρνα Θανάση...καλά που το θυμήθηκα...(κι όλα αυτα στο δρόμο για Θεσσαλονίκη, έξω απ τη Θήβα).

Δε μπορεί ρε φίλε, εμείς οι υπόλοιποι να ζούμε στα σκατα της Κυψέλης, της Καλλιθέας, του Γκύζη, της Νίκαιας και σύ να μου χτίζεις μες τα έλατα και να θες και 2 Μagirus Deutz της Πυροσβεστικής απ έξω απ τη πόρτα σου, ας σούν ας πάσιμπολ, ναούμε! Κάνε και συ κάτι. Τράβα στο Δήμαρχο της περιοχής στον Παπά, στον Ενομοτάρχη και πες του...τι ζίνεται όρε σύντεκνε, θα κάνουμε ζώνες πυρόσβετσης?

Θα βάλουμε βάνες? Ξεκαθάρισε ότι μιλάς για Βάνες Νερού. Επειδή οι Δήμαρχοι τα τελευταία χρόνια αντι για βάνες, φέρνουν Κουβανές για το καρναβάλι, ενώ τα δένδρα καίγονται. Λεφτάαα, να λεφτά με το τσουβάλι για να φέρουν μαύρα ξέκολα να καυλώνουν οι μπαρμπάδες στις παρελάσεις και να τους ξαναψηφίζουν μετά, για να ξανακαούν τα δέντρα μετά. Ε, και το καλοκαιράκι, θα σκουπίσουν λίγο τις παραλίες, θα βάλουν εκεί τίποτα μετανάστες να μαζέυουν γόπες και καπότες να πάνε οι γριές στις πανέμορφες και πεντακάθαρες παραλίες της Αττικής, 6-8π.μ., να κάνουν αμμόλουτρα, να γεννήσουν και κάνα αυγό στην άμμο να μη χαθεί το είδος!

Τα βράδυα όλο και κάτι ετοιμάζουν...απο πολιτισμικές εκδηλώσεις, κάτι παρακμιακές συναυλίες που και να μη πας, κοιμάσαι μόνο που το σκέφτεσαι, με τη Μελίνα Τανάγρη, τη Γιώτα Μπισπίκη, και τη Εφη Θώδη! Επίσης βάζουνε κει τίποτα κακομαθημένα σχολιαρόπαιδα που ο μπαμπάς τους είναι στο Δημοτικό συμβούλιο και κάνουν συναυλία Ραπ (λολ) και είναι οι παπούδες απο κάτω και βλέπουνε και νοσταλγούν βραδυές με τον Αττίκ και τον Γούναρη, τέτοια σκηνικά...εκεί πάνε τα λεφτά. Α, ξέχασα...δε μπέστ...Κατασκηνώσεις...μμμμ τι ωραία που περνάμε....Βρε Κωστάκη, πήγαινε να παίξεις με την Ανθούλα...ΟΧΙ, εγώ θέλω τον Gormiti!

Σίγουρα, δεν είναι όλα αυθαίρετα, ούτε κάθε σπιθαμή που καίγεται κάθε χρόνο μοσχοπουλιέται μετά απ το κράτος. Όχι! Αλλά βλέπεις κάτι σπίτια στα μπετά ακόμα που είναι στη κορυφή ενός βουνού και προσπαθείς να δείς που είναι ο δρόμος?!!? Και δρόμος πουθενά, λες και φύτρωσε (ρίχτε μια ματιά στα περίχωρα της Αθήνας, όταν πηγαίνετε για μπάνιο, ή εκδρομές γενικά), θα δείτε πάρα πολλά κραυγαλέα παραδείγματα, στη μέση του πουθενά που βέβαια τα πιο πολλά είναι στα μπετά ακόμα εδώ και χρόνια. Kάποιο φάβο έχει η λάκα?!!?

Έτσι που λέτε, δεν αρκεί να είσαι δημότης, πρέπει να το αποδεικνύεις κιόλας, γιατί αν εσύ δε πάρεις μέτρα γιατο σπίτι σου γιατί να πάρει η πυροσβεστική? Αφού ξέρεις ότι ζείς σε ένα μπουρδέλο Κράτος, με ΜΗΔΕΝ υποδομές, γιατί περιμένεις απ αυτό? Το κράτος τη Πυροσβεστική την έχει στη ζήτα! Δεν επαρκούν οι δυνάμεις και το έδαφος είναι δύσβατο εως αδιάβατο, δε μπορεί η Πυροσβεστική στις πιο πολλές περιπτώσεις να σώσει όλα τα σπίτια, και φυσικά ούτε το Δάσος.

Αφού λοιπόν ρε φίλε, ξοδεύεις να χτίσεις ένα σπίτι, της τάξεως των 300.000 ευρώ, δε μιλάω για της καλύβες με τσιμεντόλιθους, που μένουν μέσα κάτι γεροντάκια που...τελος πάντων, γιατί ρε φίλε δε ξοδεύεις, λίγα παραπάνω να κόψεις λίγα δέντρα, με τους γείτονες σου, άλλωστε το γαμάτε που το γαμάτε εκει πέρα, αλλά για τη δική σου ασφάλεια και το καλό του υπόλοιπου δάσους, κάντε ζώνες πυρόσβεσης, βάλτε βάνες, προμηθευτείτε μάνικες, δεξαμενές με βρόχινο νερό (ίσως), εφόσον ξέρετε ότι το κακό θα γίνει, όχι μπορεί, ΘΑ γίνει, όπως γίνεται κάθε χρόνο. Είσαι νόμιμος? ΟΚ. Είσαι παράνομος? Κομμάτια να γίνει, αν είσαι ο φύλακας του Δάσους. Μια φορά υποχρέωση δε σου χουμε, αλλά κάνε και συ κάτι, λίγο φιλότιμο, ας μη φωνάζει μόνο ο κλέφτης σ αυτό το τόπο.

ΜΠΑΣΚΕΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε να κάνουμε οι άνθρωποι, άντρες/γυναίκες, απ τη στιγμή που στεκόμαστε στα πόδια μας και μας πετάνε μια μπάλα, είναι να την κλοτσάμε. Αυτό έκανα και γώ μικρός μέχρι και λίγο μετά την εφηβεία. Αυτό έκαναν και πολλοί άλλοι, και συνεχίζουν να κάνουν όλα τα ανθρωπάκια που μεγαλώνουν σιγά σιγά. Κάποιοι διαλέγουν να το κάνουν και επάγγελμα και καλά κάνουν είναι πολύ προσοδοφόρο.

Πως γίνεται όμως να κάνεις κάτι μιά ζωή και να μη το κάνεις καλά? Σε γενικές γραμμές. Για μένα δε γίνεται, ή μάλλον δε πρέπει να αφήνουν να συμβαίνει, όσοι το παίρνουν στα σοβαρά. Αν έχεις ταλέντο, φτάνεις κάπου καλά. Αν δεν έχεις, φτάνεις στο να πλαισιώνεις κατάλληλα αυτούς που έχουν. Και όλοι μαζί φέρνουμε το αποτέλεσμα.

Το 2004 ήταν η θεά τύχη μαζί μας (γιατί ούτε 3αρες ούτε 4άρες ρίξαμε για να αποδειχτεί το αντίθετο), αλλά πάνω απ όλα η δύναμη της πρόκλησης μας έκανε να πιστέψουμε πως έχουμε ελπίδες και να αγωνιστούμε, με όποια και όσα όπλα είχαμε, αλλά, με όλη μας την αξιοπρέπεια, κυρίως. Αυτοί είμασταν, αυτό ξέραμε και με λίγο κωλοδάχτυλο της τύχης τα καταφέραμε να το σηκώσουμε. Έτσι απλά. Δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε. Ήμασταν το αουτσάιντερ και γουστάραμε.

Φέτος. Τι έφταιξε? Οι παίκτες? Ο Ρεχάγκελ? Τα πρίμ?

Για μένα αυτό που φταίει είναι η νοοτροπία και η φιλοσοφία γύρω απ το θέμα όλων. Απο που να πιάσω? Πείτε μου μιά μεγάλη ομάδα στην Ελλάδα που να έχει φυτώρια και ακαδημίες. Απο κει ξεκινάει το πρόβλημα. Γιατί αν περιμένουμε να ξαναρθει η τύχη του 2004 θα περιμένουμε για πάααρα πολύ.Τώρα θα γίνω μαλάκας ρομαντικός και προβλεπόμενος αν πώ οτι... «που είναι η πολιτεία, τι κάνουν οι παράγοντες, βάλε λεφτά Υπουργέ, φτιάχτε γήπεδα, φέρτε μας πουτάνες, σφαξτε αρνιά, τζάμπα μπριζόλα, φρι πορν, ΧΧΧ, 666....»

Κι όμως για σκεφτείτε κάτι. Το 1987 όταν πήραμε το Ευρωπαϊκό στο μπάσκετ, (ήμουν τότε, 18), και τα έζησα, καλά δεν ήταν και Κατοχή, απλά τότε εξαφανίστηκαν ξαφνικά, όλες οι αλάνες ποδοσφαίρου, όλα τα αυτοσχέδια, χωμάτινα «γηπεδάκια» ποδοσφαίρου, καλύφθηκαν με μπετό, η άσφαλτο, και μπήκανε ΜΠΑΣΚΕΤΕΣ ΠΑΝΤΟΥ.

Τα παιδιά με τα πρησμένα καλάμια, τα σκισμένα γόνατα, το αποφασιστικό βλέμμα, και τα τρύπια adidas του Karlheinz Rummenige δώσαν τη θέση τους στους «μπζηλούς» με τις βερμούδες και τα Top Ten. Έκτοτε το Ελληνικό μπάσκετ είναι σε μία σεβαστή θέση, παγκοσμίως, με σταθερές αποδόσεις σε έπαθλα και τίτλους, ανεξαρτήτως συνθέσεων, προπονητών, παραγόντων, κυβερνήσεων σε Ευρωπαικό και παγκόσμιο, σε Συλλογικό ή Εθνικό επίπεδο. Και να τα «κλειστά» να τα «ανοιχτά» να οι προβολείς να και οι θεατές απ τις γύρω πολυκατοικίες, να κι ο παππούς με το φανελάκι...που μας έσκιζε τις ποδοσφαιρόμπαλες γιατί του χαλάγαν τις γαρδένιες.

Το ποδόσφαιρο που είναι? Μήπως δεν έχουμε χώρους? Ναι, τώρα που το σκέφτομαι είναι ορεινή χώρα η Ελλάδα...που να βρείς απλωσιά? Στο Θεσσαλικό κάμπο? Τη τρύπα του Καραμανλή μετά τις στροφές της Βάρκιζας, όλοι τη ξέρετε. Αυτή έγινε πριν πολλά χρόνια. Η 2η τρύπα στο ίδιο σημείο έγινε μετά απο πολλά χρόνια απ τη πρώτη. Είχαμε μουνί, αποκτήσαμε και κώλο. Τα Γήπεδα στον Άγιο Κοσμά πως τη γλύτωσαν και δε τα κάνανε κι αυτα μουνί καπέλο, ένας θεός ξέρει. Αλλά και πάλι φαντάσματα έχουν καταντήσει. Και κάποιοι «έξυπνοι» που ξέραν απο μπάλα, του έδωσαν τη χαριστική βολή...ΤΑ ΓΗΠΕΔΑ 5Χ5!!!

Χμ, έξυπνο, αλλά αρχίδια...

Τι να παίξεις εκεί μωρέ?!?!? Το ποδόσφαιρο θέλει άπλα. Που να παίξεις στο κοτέτσι?

Που να τριπλάρεις? μην ακούτε που λένε μαλακίες, ότι και καλά μαθαίνεις εκεί ντρίπλες αλα Μαραντόνα, οτι γίνεσαι πιο τεχνικός και καλά, και ότι μαθαίνεις πάσες.

Κατ αρχάς δε μπορείς να ρίξεις δυνατό σουτ, μακρινό, ώστε να μάθεις, δε μπορείς να σεντράρεις, μακρυά, ώστε να μάθεις, δε μπορείς να αναπτύξεις, πλήρη τακτική μιας 11αδας, ώστε να μάθεις, δε μπορείς να τρέξεις και να αποκτήσεις, πνευμόνια, γιατί μόλις τελειώσεις απ αυτό γεια σας, δεν υπάρχει time out στο ποδόσφαιρο, ούτε 100 αλλαγές, ούτε είναι 30 μέτρα το γήπεδο, αλλά 80...

Πάνε εκεί τώρα κάτι άτομα και νομίζουν ότι κάτι κάνουν. Για μένα η μπάλα ή το ποδόσφαιρο τελείωσε το ’87. Έπαιξα μπάσκετ δε το κρύβω. Τι να έκανα, είχα ενέργεια και έπρεπε να τη βγάλω. Ήθελα να τρέξω. Να πηδήξω...ναι...Αλλά ήμουν κουμπούρας... Δε κατηγορώ το μπάσκετ. Αλλά α γαμήσου κιόλας.

Σε διάφορα ταξίδια στην επαρχία, βλέπω κάτι χωμάτινα γηπεδάκια, με κάτι σκουριασμένα δοκάρια, και δίχτυα βρακολάστιχα, με λίγη χλόη να φυτρώνει δειλά δειλά γύρω γύρω και με πιάνει μιά μελαγχολία, μα μια μελαγχολία...κοιτάω γύρω μου αλλά που να βρώ 21 κωλόπαιδα να παίξω. Και τα χωριά έρημα, σαν τα γηπεδάκια τους.

Θυμάμαι στο χωριό του πατέρα μου, μικροί παίζαμε στη «πλατεία» του χωριού. Όταν λέμε πλατεία εννοούμε το παλιό εγκαταλελλειμένο σχολείο με την αυλή του που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού με την αυλή 30 μέτρα μήκος ωφέλιμο και 20 πλάτος, με τα ξαχρίσματα, που στα δεξιά όπως κοιτάμε το σχολείο είχε φυσικό όριο μια σειρα κυπαρίσια, ένα γέρο πλάτανο κοντά στη κυρίως πόρτα και λίγο δεξιά, όπου το χρησιμοποιούσαμε ώς το ένα δοκάρι του «κάτω τέρματος», κι ας είχε περιφέρεια 3 μέτρα (που σημαίνει ότι ξεχνάμε το δοκάρι και μέσα), και για το άλλο δοκάρι βαζαμε ότι βρίσκαμε.

Στην πάνω μεριά είχε 2 δέντρα, απροσδιορίστου είδους, έτσι μια λίγο Τιμ Μπάρτον κατάσταση, που τα είχαμε ώς το «πάνω τέρμα», όπου εκεί στα πανυγήρια και το Πάσχα, γινόντουσαν οι σφαγές των ζώων να φάει η φυλή μας, έρεε το αίμα, δε παίζαμε για κάνα 5 μέρες. Άσε που ερχόντουσαν κάτι αγρότες εκεί και παρκάραν τα μουλάρια. Που να πλησιάσεις μετά, να φας κάνα κουτουπιέ απ το μουλάρι, θα το κάνεις μεταγραφή στον Πανιώνιο μετά. Και που λέτε γιατι λέω πάνω και κάτω τέρμα, επειδή ο χώρος είχε και κλήση και χώμα με πέτρες κάτω. Έπεφτες και σε έπαιρνε το 166 κατ ευθείαν. Ήταν ελαφρώς κατηφορικά. Με ούριο άνεμο δηλαδή ένα δυνατό σουτ δεν είχε τίποτα να ζηλέψει απο ενός επαγγελματία... Τέλοσπάντων, εκεί παίζαμε. Να βλέπεις τώρα ομάδες, ο ένας να φοράει αθλητικά ο άλλος σκαρπίνια, ο άλλος γαλότσες, ο άλλος αρβύλες, ο άλλος σαγιονάρες, μια AllWeather κατάσταση, ανεξαρτήτως εποχής. Όποιος πέρναγε απο κεί, είτε πήγαινε στη δουλειά, είτε σε γάμο, ένα σουτ θα το ριχνε. Ο καλύτερος είχε σκάσει με σαμπώ μπλέ και έπαιζε, με μαγιώ πριν πάει για μπάνιο...

Αυτές ήταν, ή, μάλλον και να παραμένουν οι «Ελληνικές υποδομές» και τα «φυτώρια» που τροφοδοτούν το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Πως να μη ξεσκίζονται στις μεταγραφές μετά οι ομάδες μας. Σε μια μέση Ελληνική ομάδα παίζουν 4 ξένοι βασικοί κυρίως σε επιθετικά πόστα. Οι έλληνες είναι στα μετόπισθεν. Που ούτε κι αυτό το κάνουμε καλά. Καθόμασταν και κοιτάγαμε τους Σουηδούς και παίζαμε τρίλυζα. Ρε μπας και τους περάσαμε για το ΙΚΕΑ? Περιμέναμε λέει να ανοίξουν τους διαδρόμους να ξεμαρκαριστεί ένας να του δώσουμε πάσα και να βάλει γκολ... !!! ... Καλά εντάξει, τη σακούλα μη ξεχάσεις.

Αν τα τζάμια δε αρχίσουν να ξανασπάνε απο μπάλα ποδοσφαίρου, δε θα ξαναδούμε την Ομόνοια βράδυ παιδιά. Κοιτάχτε να μην έχετε απαιτήσεις εκτός απ το να παίζουμε αξιοπρεπώς.

Gay Γάμοι. Nα ζήσετε, να ζήσετε....

Τήλος. Δεν έχει τόση σημασία το που. Αν πριν λίγα χρόνια γινόταν ένα γκάλοπ, για το που στην Ελλάδα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, όλοι θα λέγαμε στη Μύκονο, και για τους πιό πονηρούς στη Λέσβο. Μία η άλλη. Αν είναι να παντρευτείς τον άνθρωπο που αγαπάς τον παντρεύσαι και μέσα σε ΤΑΧΙ, αρκεί ο ταρίφας να πάρει τριπλοκούρσα να χουμε κουμπάρο.

Ντάξει, δεν μπορώ να πώ ότι είμαι προοδευτικός με τη σημασία του «ντάαξει μωρέ», ούτε όμως ότι είμαι και πουριτανός. Είμαι κάπου στο ανάμεσα. Όχι γιατί έχω κατάλοιπα διαφόρων εποχών και επιρροών, αλλά περισσότερο γιατί είμαι πρακτικός άνθρωπος. Οι πρακτικοί πολλές φορές πάμε μονόμπαντα. Όχι αδίκως, όμως. Τετράγωνη λογική = άμεσες λύσεις.

Κάτι πολύ πρακτικό που θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στο να στρώσει η κοινωνία μας είναι ότι δεν ερχόμαστε πολυ συχνά στην θέση του άλλου. Τι γίνεται όμως όταν ο άλλος δεν έρχεται στη δική μας? Απλό. Τον γαμάμε. Άσχετο.

Έχω συναναστραφεί με διάφορους gay τύπους κατά καιρούς, και δε μπορώ να πώ ότι μ’ ενόχλησε η συμπεριφορά τους, ίσως επειδή ήμουν τυχερός απ την άποψη ότι δεν ήταν «κραγμένοι» και ήταν και αρκετά αξιοπρεπείς, στις «κινήσεις» τους. Όχι κορίτσια, είμαι str8 1000%, αν αναρωτιέστε. Δεν έχω κακές εμπειρίες απ τους «άλλους». Αντίθετα, έχω σκάσει στα γέλια με τον αυθορμητισμό και το χιούμορ τους. Και ούτε όμως μετράω τα λόγια μου αν είναι να πώ, πούστης, αδέρφω, λουκία, λουγκρέτο, λεβεντόκωλος, πισωλούρης, δεντρογαλιά, συκιά, αμαζόνος, εμμανουέλος...κ.τ.λ.

Άλλα δε καταλαβαίνω τον ντόρο γύρο απ το θέμα, όχι όμως απ την πλευρά των straight, αλλά απ τη μεριά των gay. Δεν καταλαβαίνω τη χρησιμότητα του γεγονότος.

Mήπως είμαι καθυστερημένος, ή στόκος, πείτε μου. Εδώ τα straight ζευγάρια κατα ένα μεγάλο ποσοστό τήνουν στο να μην παντρεύονται, επειδή η γυναίκα θέλει καριέρα και γουστάρει πιο πολύ το laptop, απ τα παιδικά κλάματα και τις πάνες, ενώ ο άντρας επειδή «εκεί έξω κάνει μουνοθύελα» και βγήκε το νέο Pro, στο PS3.

«Αυτοί», τι πα να κάνουνε. Τι θέλουν να τους πούμε μπράβο? Ή μήπως «καλούς απογόνους»? Γιατί έτσι όπως το πάνε είναι σα να λέμε «έπεσε κι άλλο ένα κάστρο». Και πες ότι υιοθετούν ένα παιδάκι...το παιδάκι αυτό θα έχει πρόβλημα απ το σχολείο μέχρι τα βαθιά του γεράματα, λόγω της κοινωνίας που όλοι ξέρετε πώς λειτουργεί γύρω απ αυτά τα θέματα. Δεν είναι αμαρτία? Εδώ στο σχολείο αν φοράς γυαλιά σε φωνάζουν γυαλάκια, ή αν έχεις ένα οποιοδήποτε πρόβλημα, υγείας συμπεριφοράς, δε θα έχεις γι αυτό? Και πας στρατό και σε ρωτάει ο Επιλοχίας... «είσαι Ο? ....ΤΟΥ? ....ΤΗΣ?» Εκεί τι λές? ΤΟΥ και ΤΟΥ?!?!!? Ή ΤΗΣ και ΤΗΣ?!?!? Και ξαναζείς σε ακόμα χειρότερο βαθμό τα σχολικά σου χρόνια. Δεν είναι λίγο να «γράφουν» τραγούδια για σένα. Αντρέα-Αντρέα τα μπούτια σου είναι ωραία. Τι κάνεις εκεί πως αντιδράς?

Οκ, πείτε ότι δεν υιοθετούν παιδί. Το μόνο πρακτικό που διαφαίνεται είναι η συντροφικότητα στις προχωρημένες ηλικίες, εκεί που δε μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου και θες ένα στήριγμα και παρέα. Καλές οι γάτες, αλλά δε φημίζονται στο να φτιάχνουν τσάι. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους straight.

Το χω ακόμα λίγο ασύντακτο στο μυαλό μου αλλά το βλέπω λίγο μάταιο στη τελική όλο αυτό. Προσπαθώ να έρθω στη θέση τους, αλλά η πρακτική μου μεριά βαράει κόκκινα. Όπως και με τους αταίριαστους γάμους ή τους γάμους συμφερόντων. Παντρεύτηκε η Λιάνη τον Παπανδρέου... Μισή μερίδα αυτός, κρεβατογεμίστρα αυτή, και το κρεβάτι ΙΚΕΑ. Ορίστε κατάσταση. Αντί να πα να βρεί κάνα τσομπάνη να της αλλάξει τα καντήλια ήθελε «πνευματική τροφή» σου λέει...είμαι πεζός το ξέρω, αλλά δε μπορώ να με φανταστώ να ξυπνάω με τη γιαγιά μου δίπλα. Γαμησέ τα, έχω και κάτι σηκωμάρες πρωί πρωί, άστα να πάνε...

...αλλά καλύτερα σηκωμάρες, παρά απλές κομάρες...

Άντε και στα δικά μας...

ΥΓ. Γερό να ναι και να κατουράει όρθιο....

My secret CUMination its already in your throat ...

Τα ήπιε το τσουλάκι, εμ της το λέγαμε, αμ αυτή, τίποτα...
Έτυχε και ήμουν σε φιλικό σπίτι και είδα για την παρέα τη Εurovision

Δεν υπήρχε περίπτωση να μη σχολιάσω για άλλη μια φορά το Πανευρωπαϊκό αυτό πανηγύρι, που ένας θεός ξέρει πότε θα καταλάβουν όλοι, ότι εάν η Ελλάδα δε διασπαστεί σε Πελλοπόνησο, Στερεά, Θεσσαλία, Ήπειρο, Μακεδονία, Θράκη, Κρήτη, Αιγαίο, Ιόνιο δε θα κερδίσουμε ποτέ ξανά. Είναι και μιά ευκαιρία να εξηγήσω και τους λόγους για το πιο παλιό μου κράξιμο για τη Εurovision.

Όπως με το Εuro 2004, έτσι και τώρα δε θα υπάρξει άλλη Σουηδεζομούνα... Και οκ, άλλος ο κώλος της Παπαέλενας κι άλλος της Καλομοίρας. Η μία τουλάχιστον είναι φωνή φωνή και μουνί μουνάρα. Η άλλη είναι λες και τραγουδάει η ανιψιά της Θώδη απ το Άστρος Συχνουρίας. Δε τους καβλώσαμε και πολύ τους Ευρω πέους εφέτο.

Ντάκσει οι Ε.Σ.Σ.Δ, οι Σκανδιναβικές Χώρες, οι Κάτω χώρες, οι Πάνω χώρες το χουν καταλάβει το παραμύθι και σου λέει πάμε για πλάκα. ΑΛΛΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ.
Ο Σουηδός ανταποκριτής αν είδατε δεν ήξερε καν αγγλικά να μιλήσει, η Τσέχα, έκανε λάθος στην απόδοση των πόντων, σκεφτείτε δηλαδή πόσο στ αρχίδια τους είναι. Εμ, βέβαια αυτοί όλοι ξέρουν τι είναι και ως που φτάνουν δε χρειάζεται να στείλουν ΤΟΝ ερμηνευτή ΤΗΝ τραγουδάρα, ΤΗΝ παρουσία. Γιατί ναι μεν σίγουρα έχουν, αλλά δε στέλνουν, γιατί στην ουσία κράζουν τον Θεσμό Eurovision. Kαι Ευρωπαίοι είναι και αισθάνονται και καταξιωμένοι μουσικά είναι. Αν νομίζει ο Κυριακού ότι θα πουλήσει δίσκους στην Ευρώπη πλανάται απλά.

Η Φιλανδία απο πέρσυ στέλνει κάτι παρακμιακούς μεταλάδες να γρατζουνάνε κιθάρες, η Αγγλία μια κατεξοχήν Music Queen πάει άπατη συνεχώς, λες και δε θα μπορούσε να στείλει απ τον George Michael πχ., ή τον Robbie Williams, μέχρι τον τελευταίο εναλλακτικό νεοροκά και να τινάξει την μπάνκα στον αέρα? Μήπως η Ιταλία, δεν μπορεί να έχει ωραία τραγούδια?
Η Γαλλία? Μη με προκαλέσει κανείς να του φέρω παραδείγματα, καλλιτεχνών και τραγουδιών, ας το ψάξει μόνος του.

Οι μόνοι που φαίνεται να το παλεύουν για να στείλουν ενα "καλό" τραγούδι (τρομάρα τους) στη Eurovision είμαστε εμείς, οι Ανατολικές Διεσπασμένες Χώρες, η Τουρκία, το Ισραήλ και κάτι κράτη εν κράτη. Τι προσπαθούμε να αποδείξουμε? Ότι έχουμε μουσική παιδεία και ποιότητα, ή ότι μπορούμε να είμαστε και λίγο παραπάνω pop απ ότι είμαστε ή μήπως ότι είμαστε Ευρώπη επιτέλους? (ο εφιάλτης του Έλληνα Μικρομεσαίου). Ντάξει οι Ανατολικές πρώην Σοβιετοτρεφούμενες χώρες κάνουν τα πρώτα τους βήματα στη μεταπολιτευτική τους πορεία για ανάπτυξη, εμείς τι? Ακόμα τρίβουμε? Ότι εκτός απο ελαιόλαδο και πορτοκάλια βγάζουμε και Σακίρες? Εγώ και να κερδίζαμε ούτε παραπάνω Έλληνας θα ένιωθα, ούτε και παραπάνω Ευρωπαίος απ όσο είμαι. Ούτε θα είχα καμία αυταπάτη ότι η "αφρόκρεμα" του Ελληνικού 5γράμμου παίζει και pop όσο και η Αγγλία.

θα γράψω κάτι μαύρο τώρα γιατί εκεί γύρισε ο νους μου όταν αντίκρυσα το θέαμα. Τα πολύ ωραία και συγκεντρωτικά πυροτεχνήματα στο Βελιγράδι τα παραλλήλησα με τους βομβαρδισμούς στον πρόσφατο πόλεμο εκεί...σιγουρα το ίδιο θα ένιωσαν πολλές ψυχές εκεί.
Άραγε η Καλομοίρα το ξέρει, ή το θυμάται καν αυτό? Τεσπά.